အာဇာနည္ဗိမာန္
ေၾသာ္ … အေဆာင္ေဆာင္ နန္းေတြ ၾကငွန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မျမန္းခင္က ေအာင္စာတမ္း ခ်ဳိ႕ေစဘို႔ ေအာင္ပန္းညႇဳိ႕ရရွာတဲ့
ေတာင္တမန္း တို႔ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ ၎ကံၾကမၼာ အလုပ္ေပထင့္
ေသာင္းျမန္ မရဏာ စမုတ္မွာေတာ့ ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းလံပုဝါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ခ်င္။
ေၾသာ္ … တပည့္အရင္းေတြမို႔ ကဝိမတင္းႏိုင္ဘုကြဲ႔၊
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး၊
ခက္ကၿပီ လက္ဆည္မရႏိုင္ဘု၊
ေသာက ဘေလာင္ဆူေတာ့ ေတာင္ဇမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက၊
ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြေပါ့၊
ရန္အျဖစ္မကြဲ႔ မေႏွးသေနာ္ တေသာင္း ဒီဇမၺဴရမ္းေနၾက၊
က်န္ရစ္တဲ့ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႕ နန္းကိုျဖင့္၊
လူၾကမ္း ဓျပေတြ ၾကမ္းလာရမ္းလာတဲ့ အေရးတြင္မွ၊
ေဘးအေပါင္းၾကီးစြာ ေဝဒနာ အစံုနဲ႔၊
ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာပံုရဲ့ျပင္၊
ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္း သမတေတြနဲ႔၊
သတင္းလွတဲ့ အင္းဝရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ၊
သားရင္း ရွင္တ႐ုပ္ကယ္က၊
ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားတြင္ျဖင့္၊
ဒဝယ္သားေတြ ဗိုလ္ဝင္ခံလို႔မို႔၊
ဟိုအရင္ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က၊
အပ်က္ႀကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၶာေတြဆံုးပံုနဲ႕၊
တထံုး ေနာက္တနဲမွာေတာ့၊
မင္းရဲရႏၲမိတ္ချမာမွာ ညီသနင္းေပေပါ့၊
ျပည္မင္းဂုဏ္ခံလို႔၊
မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ႕ အတိုင္းရဲ့ျပင္၊
တလိုင္းနယ္ ေရြျပည္တခြင္မေတာ့၊
ဓမၼေစတီဘုရင္ လက္ထက္တုန္းဆီက၊
လက္႐ံုးရည္ တသိန္လွ်မ္းေပတဲ့၊
သမိန္ဘရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင့္၊
မဟုတ္တ႐ုတ္ အေကာင္ ေတေလတေစၧကိုက္တာနဲ႕၊
ေၾသာ္…..ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာေပေပါ့ေႏွာ၊
မေရမရာ ေသရြာဆိုက္သလိုပါ့၊
အခိုက္အခါတူလို႔မို႔၊
ဆရာတမူ မၾကာမၾကာ လြမ္းရပါတဲ့၊
ဘမရာအဆူဆူ ၾကာၾကငွန္းေတြႏွင့္၊
ျမန္မာဇမၺဴ အညာမန္းတြင္ျဖင့္၊
ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို႔
သာခန္း ပလႅင္ၫႊန္းၿပီး၊
ျမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က၊
ၾကံဳရသူ မသာေတာ္ႏွင့္၊
ပမာေသာ္ တူတယ္လို႔ႏိႈင္းမိတယ္၊
႐ိုင္းသနဲ႔ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္၊
စကိုင္းတပဲ့ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔၊
မႈိင္းရဲ့စိတ္ထင္။
မင္းစိတ္ မင္းမာန္ အၾကံအဖန္တင္းလိုက္ပံုက၊
အဂၤလိပ္ ယင္းဂ်ပန္ ႏွစ္တန္ရွင္းပါလို႕၊
ရန္ခပင္းကိုတဲ့ ေမာင္းကာႏွင္၊
ေဒါင္းျမန္မာတခြင္မွာျဖင့္ ယခင္သေဘာ၊
တေကာင္းရာဇဝင္ကိုတဲ့ ဆက္ခ်င္သေကာ။
နန္းၿမိဳ႕တည္ရန္၊
မွန္းလို႔ရည္ကာသန္တဲ့ ညီလာခံ ဗိုလ္႐ႈပြဲတြင္မွ၊
ထိုထိုလူခပဲကို မၾကည္ညိဳတဲ့၊
ဝသီအလို တေျဖးေျဖး႐ူးမဟဲ့လို႔၊
တေႏြးေႏြး မူးမူးၿပီး ေခြးဘီလူးလို အေကာင္မိုက္ေတြက၊
ေၾသာ္ ... အေမွာင္စ႐ိုက္ကယ္ႏွင့္၊
ေျပာင္ေျပာင္ဘဲ မိုက္မေပါ့လို႔၊
ေျပာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီယၾတာအခ်ိန္နဲ႔ ဇာတာမွိန္လို႔မို႔၊
ဂဏာမၿငိမ္ တာဝတိန္ယြန္းၾကေပါ့၊
ေျဖမၾကည္ ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို႔၊
ျမန္မာ့ျပည္ေပၚကို ဓမၼစည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔၊
အစြမ္းကုန္ သည္တခါျဖင့္၊
ျပည္ရြာ ညီညာဘို႔အလုပ္ေပေပါ့၊
သုႆန္ တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ့၊
႐ုပ္အက်န္ ခုနစ္ေလာင္းရယ္ႏွင့္၊
အလြန္ေကာင္းစြာ ကမၻာတည္မည့္၊
အာဇာနည္ဗိမာန္ ပုထိုးကိုျဖင့္၊
ပါရမီ အဓိ႒ာန္တမ်ိဳးရယ္ႏွင့္၊
ရွိခိုးကာ ဆရာကန္ေတာ့ခ်င္ရဲ႕၊
ျမန္မာမေတာ့ ပူစရာဘို႔၊
တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ၊
လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔၊
ေသာင္ကမ္းမို႔မို႔ဆီက၊
ေဖာင္နန္းကူးတို႔ႏွင့္ အေၾကဒဂုန္တည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ႕၊
ေၾသာ္ … ေတာင္နန္း ေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ၾကငွွန္းနဲ႔၊
အေခါင္မျမန္းရခင္က ေအာင္ပန္းညႇဳိ႕ ရရွာတဲ့၊
ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံုႏွေျမာ။ ။
(သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီေနရာ၊ ဒီေျမျပင္ကို ပိုမိုက်ယ္ျပန္တဲ့ သေဘာနည္းနာ အရေတာ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ နယ္ေျမအျဖစ္ မသမုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမွာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ သူရဲေကာင္းမ်ား (က်ဆံုးသူမ်ားေရာ အသက္ရွင္ေန သူမ်ားပါ)၊ အဲဒီသူရဲေကာင္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ႏံုနဲ႔လွတဲ့ အာဏာနဲ႔ ထပ္ျဖည့္ဖို႔၊ ႏႈတ္ယူဖို႔ မလိုေအာင္ ဒီေနရာကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ နယ္ေျမအျဖစ္ သမုတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ကမာၻက ၾကာရွည္ေလးျမင့္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္မွာမဟုတ္ေပမဲ့ အဲဒီ သူရဲေကာင္းေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ တာ၀န္က ဒီမွာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသူမ်ား ေရွ႕က စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ျပသြားတဲ့ မၿပီးေသးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ ဘ၀ကိုျမႇဳပ္ႏံွ လုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေရွ႕မွာ ႀကီးမားျမင့္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ရွိပါတယ္။
အေမရိကန္သမၼတ လင္ကြန္းရဲ့ ကမာၻေက်ာ္ ဂက္တီးစဘက္မိန္႔ခြန္းမွ
No comments:
Post a Comment