႐ွမ္းျပည္နယ္အတြင္းရွိ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ဘိန္းခင္းတခ်ိဳ႕ကို စစ္အစိုးရ စစ္တပ္က ဖ်က္ဆီးေနစဥ္ (ဓာတ္ပုံ - AP)
ဂယ္ရီ လူးဝစ္က “အရင္က ကိုးကန္႔ေဒသဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါး အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္လုပ္တဲ့ ေနရာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလ်ာ့က်သြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း၊ ေျမာက္ပိုင္းနဲ ့အေရွ႕ပိုင္းေတြက အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္လုပ္ လာေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ တႏွစ္တည္းမွာတင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ မက္သာအဖက္တမင္း စိတ္ႂကြေဆးျပား ၂၃ သန္း ဖမ္းဆီးရမိတာကို ေထာက္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္”ဟု သတင္းေထာက္မ်ားသို႔ ေျပာသည္။
စစ္အစိုးရက ဘိန္းခင္း ဖ်က္ဆီးမႈမ်ား၊ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေသာ္လည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ထြက္ရွိမႈ ေလ်ာ့က်သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ေတာင္ႀကီး၀န္းက်င္၊ အေရွ႕ပိုင္းတြင္ က်ိဳင္းတုံႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ လားရႈိးတို႔၌ အႀကီးအက်ယ္ ထုပ္လုပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေျမပံုကားခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ရွင္းလင္းျပသြားသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ဘိန္းစုိက္ခင္း ဧရိယာ ၁၈,၈၁၀ ဟက္ကာ ရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၀၉ ခုနွစ္တြင္ ဧရိယာ ၄၀,၀၀၀ ဟက္ကာအထိ တိုးခ်ဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးလာသည္ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မက္သာအဖက္တမင္း စိတ္ႂကြေဆးျပား ထုတ္လုပ္ရာ၌ အာဖဂန္နစၥတန္ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ အာဖဂန္နစၥတန္က မူးယစ္ေဆးဝါး ထုတ္လုပ္မႈ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး မက္ထရစ္တန္ခ်ိန္ ၆၉၀၀ (စုစုေပါင္း ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၈၉ ရာခိုင္ႏႈန္း) ရွိသည္။ ျမန္မာက ဒုတိယ အမ်ားဆံုးအျဖစ္ မက္ထရစ္တန္ခ်ိန္ ၃၃၀ ထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး တတိယ အမ်ားဆံုး မကၠဆီကိုႏွင့္ ကိုလံဘီယာက မက္ထရစ္တန္ ၃၂၅ တန္ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည္။
အာဖဂန္နစၥတန္မွ ထုတ္လုပ္ေသာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ားကို အီရန္ ႐ုရွားႏွင့္ အေနာက္ဥေရာပ ႏိုင္ငံမ်ားသို ့အဓိက တင္သြင္း သည္။
မူးယစ္ေဆး၀ါး ဖမ္းဆီးမႈမ်ားရွိေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိသည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာက ေဖာ္ျပထားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ရွိေသာ မက္သာအဖက္တမင္း ေဆးျပားမ်ားသည္လည္း နယ္စပ္ေဒသမ်ားမွ တဆင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေဖာက္သည္မ်ားရွိရာ ကမာၻအႏွံ႔အျပားသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။
ဂယ္ရီ လူးဝစ္က ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္မႈ ပေပ်ာက္ရန္ ကူညီ ေဆာင္ရြက္လိုေသာ္လည္း မလြယ္ကူေၾကာင္း ေျပာသည္။
“စစ္ပြဲျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေနရာေတြ၊ ပြင့္လင္းမႈမရွိတဲ့ အစိုးရေတြေအာက္မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတာ ခက္ခဲလြန္းပါတယ္။ သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ကိုသာ ၾကည့္တတ္တဲ့သူေတြမို႔လို ့က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လိုပင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႀကိဳးစား ေပ မယ့္လည္း သူတို႔က လိုလိုလားလားမလုပ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရတာ ခက္ခဲပါတယ္”ဟု ဂယ္ရီ လူးဝစ္က ဆိုသည္။
ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရုံးက “အဆိပ္သင့္ ေတာင္တန္းမ်ား” အမည္ရွိ အစီရင္ခံစာတြင္လည္း ရွမ္းျပည္နယ္၌ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးရာ ေနရာမ်ားသည္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အတြင္း ၅ ဆခန္႔ တိုးမ်ားလာေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment