ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ခ႐ိုင္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ရိွ ေက်းရြာမ်ားမွ မီးေသြးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား ခ႐ိုင္သစ္ေတာဦးစီးဌာနက မီးေသြးထုတ္လုပ္မႈ ကန္႔သတ္လုိက္သျဖင့္ ေဒသခံမ်ား စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု သိရသည္။နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ မီးေသြးမ်ားကို ယခင္လ (၂၅) ရက္မွစ၍ (၃၁) ရက္အတြင္း အၿပီးေရာင္းခ်ၾကရန္ လား႐ိႈးတိုင္းမႉးက နမ့္ခမ္းသစ္ေတာဦးစီးဌာနသို႔ ၫႊန္ၾကားထားၿပီး ေရာင္းမကုန္သည့္ မီးေသြးမ်ားကို လာေရာက္ဖမ္းဆီးမည္ဟု အမိန္႔ေပးထားေၾကာင္း ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
မီးေသြးလုပ္ငန္းမ်ားကို ယခုကဲ့သို႔ တစံုတရာ အေၾကာင္းမျပဘဲ ကန္႔သတ္တားျမစ္ျခင္းမွာ မီးေသြးကုန္သည္မ်ားက ယခင္ကဲ့သို႔ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားအား ဆက္ေၾကး မေပးႏိုင္ေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု မီးေသြးလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ေျပာသည္။
၎က “က်ေနာ္တို႔ နမ္႔ခမ္းပေလာင္ေဒသမွာဆိုရင္ ပေလာင္ရြာ (၃၅) ရြာနဲ႔ ရွမ္းရြာ (၁၅) ရြာေလာက္ဟာ လက္ဖက္ေစ်း မေကာင္းလို႔ မီးေသြးဖုတ္ၿပီး တ႐ုတ္ဘက္ကိုပို႔တာ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အဓိက သစ္ေတာဦးစီးဌာန၊ ရဲ ၊ ျပည္သူ႔စစ္ စတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို လုပ္ငန္းရွင္တဦး က်ပ္သိန္း (၂၀) အထိ တရားမ၀င္ ဆက္ေၾကးေတြေပးၾကရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ေစ်းကြက္မရိွေတာ့ အေရာင္းအ၀ယ္က မရိွဘူး။ အရင္လို ပံုမွန္မေပးႏိုင္လို႔ သစ္ေတာဦးစီးဌာနက အခုလို ျပႆနာရွာတာ ျဖစ္တယ္” ဟု ဆိုသည္။
ယခုကဲ့သို႔ မီးေသြးမ်ားကို အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ျဖင့္ အျမန္ေရာင္းခ်ခိုင္းသည့္အတြက္ ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းကာ ေစ်းကြက္မရိွေတာ့ဘဲ မီးေသြးမ်ားကို တ႐ုတ္နယ္စပ္တြင္ သိုေလွာင္ထားၾကရေၾကာင္း၊ ထို႔အတြက္ စရိတ္ျမင့္တက္ၿပီး ဆံုး႐ႈံးမႈ မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ မီးေသြးျဖင့္ အသက္ေမြးသည့္ နမ့္ခမ္းေဒသမွ ပေလာင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ လူမႈေရးျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ံုး (PWO) ၏ သတင္းမွတ္တမ္းႏွင့္ သုေတသနတာ၀န္ခံ ေလြးေႏြေႏွာင္းက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။
၎က “နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္တ၀ိုက္မွာ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကတဲ့ ပေလာင္လူမ်ိဳးေတြ လက္ဖက္ၿပီးရင္ ဒုတိယ ပင္မ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းက မီးေသြးထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းျဖစ္တယ္။ မီးေသြးလုပ္ငန္းကို ပိတ္လိုက္ေတာ့ စား၀တ္ေနေရးကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမွာလဲ။ လက္ဖက္ေစ်းႏႈန္းကလည္း မေကာင္း၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း ႀကီးတာနဲ႔ က်မတို႔ပေလာင္လူထုေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာ အမွန္ပဲ။ လက္က်န္မီးေသြးေတြ အျမန္ေရာင္းခိုင္းတဲ့အတြက္ မီးေသြးေစ်းက မတန္မရာေစ်းျဖစ္ သြားတယ္။ ေရာင္းမကုန္တဲ့ မီးေသြးေတြကို သူတို႔သိမ္းမွာေၾကာက္လို႔ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွာ သိုေလွာင္ထားရတဲ့အတြက္ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ား၏ ကန္႔သတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ မီးေသြးကို ရရာေစ်းႏွင့္ေရာင္းခ်ရသည့္အတြက္ ယခင္က တပိႆာလွ်င္ က်ပ္ (၅၀၀) ေက်ာ္ရိွခဲ့သည့္ မီးေသြးေစ်းမွာ လက္ရိွတြင္ တပိႆာ က်ပ္ (၃၀၀) စြန္း႐ံုသာ ရိွေတာ့သျဖင့္ ေဒသခံမ်ားမွာ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ၍ တ႐ုတ္ႏွင့္အျခား အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပိုမိုေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၾကေၾကာင္း ေလြးေႏြေႏွာင္းက ေျပာသည္။
သတ္မွတ္ရက္အတြင္း နမ့္ခမ္းေဒသရိွ ေရာင္းမကုန္ဘဲက်န္သည့္ မီးေသြးမ်ားကို သိမ္းဆည္းမည္ဟု အာဏာပိုင္မ်ားက အမိန္႔ထုတ္ထားေသာ္လည္း မီးေသြးဆက္လက္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ အေရးယူမည္ဆိုသည္ကိုမူ တစံုတရာ ေျပာၾကားျခင္းမရိွေသးဟု PWO အဖြဲ႔က ေျပာသည္။
အဆိုပါပေလာင္ေဒသတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားသည္္ မီးေသြးလုပ္ငန္းကို လြန္ခဲ့သည့္ (၁၀) ႏွစ္ခန္႔က သစ္ေတာဦးစီးဌာန တာ၀န္ရိွသူမ်ား၊ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ နားလည္မႈယူကာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ သစ္ေတာဦးစီးဌာနက မီးေသြးလုပ္ငန္းကန္႔သတ္ရျခင္းမွာ ေဒသတြင္း သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ မီးေသြးထုတ္လုပ္မႈကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္လ်က္ရိွသည္ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
No comments:
Post a Comment